Description

กล่าวกันว่าโคโจอุเมะเกิดในช่วงปลายยุคไทโช (พ.ศ. 2455-2469) โดยนายมาซาอุเอมอน นาสุ จากนางาโนะ เมืองทานาเบะ โดยการปลูกถ่ายกิ่งพันธุ์ที่เขาได้รับจากที่อื่น เรียกว่า “บลูไดมอนด์” นอกจากนี้ยังเป็นบ๊วยที่ให้สารสกัดจำนวนมาก และขาดไม่ได้สำหรับการทำเหล้าบ๊วย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากผลมักจะร่วงหล่นไปตามลมและผิวของผลนั้นแข็งและไม่เหมาะสำหรับทำบ๊วยดอง การปลูกบ๊วยนันโกะซึ่งมีผลผลิตสูงจึงมีความคืบหน้า และปัจจุบันคิดเป็น 10% ของผลบ๊วยทั้งหมด การผลิต มันดึงดูดความสนใจเป็นความหลากหลายที่มีค่ามาก นอกจากนี้ การออกแบบและการตั้งชื่อยังเป็นผลิตภัณฑ์ที่เกิดจากความร่วมมือที่เกิดจากโครงการความร่วมมือระหว่างภาคอุตสาหกรรมและสถาบันการศึกษากับนักเรียนของโรงเรียนโอซาก้า โมต

Kojoume is said to have been born in the late Taisho period (1912-1926) by Mr. Masauemon Nasu of Nagano, Tanabe City, by grafting scions he received from another place. It was called “Blue Diamond”. In addition, it is ume that exudes a lot of extract, and it was indispensable for making umeshu. However, because the ume to fall off in the wind and the skin of ume is hard and unsuitable for umeboshi, the replanting of Nankobai, which has high productivity, has progressed, and currently accounts for 10% of the total ume production. It is attracting attention as a very valuable variety. In addition, the design and naming are collaboration products born from an industry-academia collaboration project with Osaka Mode Gakuen students.

古城梅は、大正時代後期、田辺市長野の那須政右エ門氏が、他所より譲り受けた穂木を接ぎ木した中から生まれたといい、緑色で光沢のある実がダイヤの様に輝いて見えたことから「青いダイヤ」と呼ばれました。また、エキスが多く染み出す梅で、梅酒造りには欠かせませんでした。しかし、風で実が落ちやすいこと、実の皮が硬いので梅干しに適さないことなどから、生産性の高い南高梅への改植が進み、現在では梅全体の生産量の1割にも満たい大変貴重な品種として注目されています。またデザイン、ネーミングは大阪モード学園の学生と産学連携プロジェクトから生まれたコラボレーション商品です。